|
یه‌که‌م ڕۆژ،
مرۆڤیان خولقاند،
دووه‌م ڕۆژ،
جه‌للاده‌کانی!.
سێهه‌م ڕۆژ، "وشه" له دایک بوو،
چواره‌م ڕۆژ، دووژمنه‌کانی!.
پێنجه‌مین ڕۆژ، بۆ ئازادی و
شه‌شه‌م ڕۆژیش، نه‌یارانی!.
حه‌وته‌مین ڕۆژ، بۆ باڵنده و
هه‌شته‌م
ڕۆژیش،
ڕاوکه‌رانی!.
نۆیه‌مین ڕۆژ:
خودا، له کاری خۆی ڕاما...
چ کارێکی ترسناکه!،
زه‌ریایه‌ک خوێنی لێ ده‌ڕژێ!.
* * *
ڕۆژی یه‌که‌م:
شێر، پڵنگ و هه‌ڵۆ خولقان.
ڕۆژی دووه‌م:
مێش و بۆق و ڕه‌وه‌کولله!.
ڕۆژی سێهه‌م:
زه‌وی ته‌خت و ڕه‌وه‌کولله داگیری کرد!.
ڕۆژی چواره‌م:
خوا سه‌یری کرد:
کارێکی پڕمه‌خابنه...
ئه‌وه‌ی چاوه‌ڕێ نه‌ده‌کرد!.
* * *
ڕۆژی یه‌که‌م:
ئاو هاژه‌ی هات،
ڕۆژی پاشتر، خوێن پێلی دا.
ڕۆژی سێهه‌م:
نه‌وت فیچقه‌ی کرد.
رۆژی چواره‌م:
شه‌تاوی خوێن،
له پێناوی زێڕی ڕه‌شدا!.
ڕۆژی پێنجه‌م:
سه‌رۆکه‌کان له دایک بوون.
ئه‌وان، له‌ئاست ئێمه سه‌ربه‌رز،
له‌به‌رده‌م دووژمنانیشدا:
گزگل، زه‌لیل...
به‌ڵێ قوربان!!.
ڕۆژی شه‌شه‌م:
خوا له کاروباری ڕووانی:
ئه‌مه قاقای پێکه‌نینه له تراژیدیای گریاندا!.
* * *
رۆژی یه‌که‌م:
نیشتمانی مرۆڤ خولقا و
بوو به جه‌نگه‌ڵی دڕندان.
رۆژی دووه‌م:
مرۆڤ وه‌کوو
برا هاتن،
که‌چی هه‌ندێک بوون به جه‌للاد،
هه‌ندێکیشیان به قوربانی..
هه‌ندێک بوونه ته‌ماشاکه‌ر،
بۆ شانۆی شه‌ڕی براکان!.
کۆمه‌ڵێک مات و مه‌لوول و
کۆمه‌ڵێکیش، بێپه‌روا له هه‌ڵڵای زه‌مان!.
ڕۆژی سێهه‌م:
په‌یڤ له دایک بوو،
تا ببێته زایه‌ڵه‌ی ئازاری مرۆڤ،
که‌چی بردیانه بازاڕ و له کڕین و فرۆشتندا،
کێ زۆری دا، هه‌ر ئه‌و بردی!.
نان درووست بوو، ڕۆژی چواره‌م.
نان، جه‌لادێکی چه‌پێنه‌ر، دڵ له به‌رد و
قامچیی ده‌ستی سووكایه‌تیی لێ ده‌باری!.
ڕۆژی پێنجه‌م:
له زایینی بێزاریدا،
"غه‌زه‌ب" ده‌رکه‌وت،
بێهێزه‌کان ئامێزیان بۆ واڵا کرد و
به‌هێزانیش ، میلی چه‌کیان لێ ڕاکێشا!.
ڕۆژی شه‌شه‌م:
شمشێر خولقا،
تا پشتیوانی هه‌ق بێت و
ناهه‌ق بشکێ.
شمشێر، له ڕووی زاڵماندا،
ته‌نیا چه‌ند مانگێک ڕاوه‌ستا،
له‌سه‌ر ملی مه‌زڵوومانیش، ده‌یان سه‌ده!!.
ڕۆژی حه‌وته‌م:
به‌رد درووست بوو!.
له به‌رد، کۆشک و زیندانه‌کانیان ئاوا کرد.
به‌رد بوو به چه‌ک، بۆ بێچه‌ک و
هه‌شبه‌سه‌ران!.
ڕۆژی هه‌شته‌م:
ڕۆژی خولقاندنی ئه‌دیب!.
ئه‌دیبه‌کان، هه‌ندێک ئه‌هلی درۆ و ڕیا،
هه‌ندێک ڕێبواری راستگۆیی...
وا ده‌‌یبینین، درۆ تیشکی هه‌تاوێکه، ئاوی چاوی
مرۆ ده‌با.
ئه‌دیبی خێڵی هه‌قبێژان، وه‌کوو کوێران،
له تاریکیی نیشتماندا، په‌ل ده‌هاوێ!.
ڕۆژی نۆیه‌م:
دره‌خته‌کان بۆ هێلانه‌ی باڵنده‌کان،
له زه‌ویدا به‌رز
بوونه‌وه!.
له باڵای یه‌که‌مین دره‌خت،
یه‌که‌م سێداره‌یان چه‌قاند!.
ڕۆژی ده‌یه‌م:
کورسی خولقا، به هه‌زاران، فڕکان فڕکان،
تێی ورووکان، پێیان وا
بوو، ئه‌مه که‌شتیی رزگاربوونه،
له گیژاوێکی بێئامان!.
.............
دوانزه‌هه‌م ڕۆژ:
ئه‌سپ و که‌رگه‌ل سه‌ریان هه‌ڵدا.
ئه‌سپ رۆژانێک سه‌رکه‌وتوو،
که‌ر، براوه‌ی
هه‌موو ده‌وران!.
سیازده‌هه‌م رۆژ:
قه‌ل و قاڵاو، ده‌سماڵی ره‌ش،
شیناییی
ئاسمانیان ته‌نی!،
به قیژوقاژ له‌گه‌ڵ چریکه‌ی چۆله‌کان،
وه شه‌ڕ
هاتن.
قاڵاو، بۆ چه‌ند رۆژێک به‌زین،
پاشان بوونه پادشای ئاسمان!.
چوارده‌هه‌م رۆژ:
خه‌ویان خولقاند.
خاوه‌نهه‌ق خه‌وت!.
هه‌قدز، پرخه‌ی گه‌یشته ماڵان.
خه‌وی خاوه‌نهه‌ق به‌تاڵه.
خه‌وی هه‌قدز، چرای ماڵه!.
پانزه‌هه‌م ڕۆژ:
خودا فه‌رمووی: چییم کردووه من؟!...
ئه‌م باره، چۆن هه‌ڵده‌گیرێ؟،
ئه‌مه کارێکی مه‌حاڵه!.
* * *
ڕۆژی یه‌که‌م:
لانه و ماڵیان
به‌رز کردنه‌وه.
ڕۆژی دووه‌م: خاوه‌نماڵانیش په‌یدابوون.
ڕۆژی سێهه‌م:
لاپره‌سه‌ن و ناکه‌سبه‌چان،
ئاغای ماڵ و له ئاسمان و زه‌مینه‌وه،
گوڵیان به‌سه‌ریاندا باراند!.
ڕۆژی چواره‌م:
خوا له‌سه‌ر ته‌ختی خۆیه‌وه،
له حاڵی ره‌عییه‌تی رووانی و
فه‌رمووی: شایسته‌ی زریانن!.
له‌و ڕۆژه‌وه، چه‌وساوه‌کان، چاوه‌ڕوانی
زریانێکن،
هه‌رگیز نایه‌ت!.
|